In 1990 begint mijn relatie met de Clio, die toen nog gewoon de opvolger van de Renault 5 heette, met een fikse rel. De Clio, die intussen al aan zijn vijfde generatie toe is, viert met andere woorden zijn dertigste verjaardag. Officieel zal die verjaardag wellicht halfweg het jaar worden gevierd. Maar ik heb een goede reden om die verjaardag al eerder te vieren.
Het verhaal begint op een blauwe maandag op de redactie van Auto & Sport aan de Churchilllaan in Schoten. Niet omdat verhalen als deze doorgaans op een blauwe maandag beginnen, maar omdat het maandag redactievergadering was.
En niet zomaar een redactievergadering, maar de eerste van het jaar. Na de gebruikelijke wensen, werd overgegaan tot de orde van de dag. Al snel werd er een enveloppe op de vergadertafel gegooid en schakelde de hoofdredacteur over naar een eerder samenzweerderige toon. De inhoud van de bruine enveloppe was nogal sensationeel.
Wat we wisten, was dat Renault de lancering van de opvolger van de 5 ergens in de tweede helft van 1990 had gepland. Tot dan waren ze er bijzonder goed in geslaagd om foto’s van de nieuwe, op enkele beelden van gecamoufleerde prototypes na, kort tegen de borst te houden. Dat was helaas buiten Auto & Sport gerekend. Een goede wind had loepzuivere foto’s van de niet-gecamoufleerde opvolger op de redactie doen binnenwaaien.
De Renault Clio Williams uit 1993 is onze favoriete Clio. Meer dan 150 pk hadden we toen niet nodig om ons ferm te amuseren.
Waarop ondergetekende de opdracht kreeg om rond die foto’s een artikel van drie pagina’s te schrijven. Dat was veel voor een auto waarvan welgeteld drie dingen geweten waren : dat hij de codenaam X57 had, dat hij groter was dan zijn voorganger en dat hij door 12- en 16-klepsmotoren zou worden aangedreven. Speurwerk bracht ook nog aan het licht dat niet Giugiaro, maar het designteam van Renault de auto had getekend. Zo tevreden was men over wat de Italiaanse grootmeester met de 19 had uitgespookt! Niet dus! En dat de stroomlijn van de nieuwe met een Cx van 0,31 beter was dan de 0,34 van zijn voorganger.
Het artikel verscheen op 18 januari 1990 en wat we vermoedden, werd meteen bevestigd: Renault was er niet blij mee. Vanuit Frankrijk werden gerechtelijke stappen overwogen, de handen van de fotograaf zouden worden afgehakt … tenminste als ze zouden te weten komen wie hij was. Om een lang verhaal kort te maken, hoe meer telefoons we van Renault kregen, hoe vreselijker de represailles werden. Tot het incident werd afgesloten met een eerder amicaal het was goed voor één keer.
De bewuste cover van Auto & Sport uit 1990
De Clio V6 deed dromen van de Renault 5 Turbo. Helaas was de eerste versie eerder een teleurstelling.
De Renault Clio was jarenlang het rallywapen van Renault. De Maxi-uitvoering was veruit de meest tot de verbeelding sprekende.
Enkele maanden later mocht hoofdredacteur Marc Martens zelfs met de opvolger van de 5 gaan rijden, die heette ondertussen Clio en was genoemd naar Kleio, de dochter van Zeus en de eerste van de negen muzen. Dat had Renault er achteraf aan toegevoegd. De naam die was immers gekozen nadat een computer maar liefst 2.500 namen had uitgebraakt, waaruit de marketeers hun keuze mochten maken. En Clio vonden ze kort, gemakkelijk te onthouden, vlot in alle talen uit te spreken en sympathiek. Bovendien vrij van negatieve connotaties.
De eerste generatie samen met de vierde. In 25 jaar tijd werd de Clio 28,9 centimeter langer, 9,3 centimeter breder en vooral 200 kilogram zwaarder.
CLIO TIJDLIJN
- 1990 De Clio vervangt de Renault 5.
- 1991 De Clio wordt verkozen tot Auto van het Jaar. En de sportieve versie wordt voorgesteld : de 16V, die ook als basis van de in Groep A gehomologeerde rallyversie en van de Cup-versie zal dienen.
- 1993 De Clio Williams ruilt de 1,8-liter motor van de 16V voor een 2-liter. Het vermogen stijgt van 137 naar 150 pk. Maar het is vooral het sublieme weggedrag van de Williams-versie dat de liefhebbers in vervoering brengt.
- 1998 De tweede generatie Clio wordt gelanceerd. Hij behoudt de wielbasis van zijn voorganger, maar wordt langer, breder en hoger.
- 2000 De sportieve versie heet vanaf nu 2.0 16V en is 169 pk sterk.
- 2001 De Clio V6 pakt uit met een centraal achterin gemonteerde 3- liter V6-motor met 230 pk. De prestaties (in 6,4 seconden van 0 naar 100 en een top van 235 km/u) zijn veelbelovend. Helaas stelt het weggedrag van deze door Tom Walkinshaw Racing gebouwde V6 teleur. Vooral de achterwielophanging valt tegen.
- 2003 De door Renault Sport aangepaste Clio V6 doet zijn intrede. Niet alleen de ophanging is verbeterd, met 255 pk is hij ook sneller geworden.
- 2005 Het is de beurt aan de derde generatie, de eerste Clio die langer is dan vier meter.
- 2006 De Clio wint voor de tweede keer de titel Auto van het Jaar.
- 2008 Een breakversie wordt aan het gamma toegevoegd.
- 2009 De sportiefste Clio’s heten vanaf nu RS. Met 201 pk gaat hij in 6,9 seconden van 0 naar 100 en topt hij bij 225 km/u.
- 2010 Renault brengt een Gordini-versie van de Clio RS uit. Helaas gaat het om niet meer dan wat uiterlijk vertoon. Jammer.
- 2012 Clio nummer 4 maakt zijn opwachting.
- 2013 Voortaan heeft de Clio RS een 1,6-liter turbomotor en een gerobotiseerde versnellingsbak. 200 pk sterk, 230 km/u snel en in 6,7 seconden van 0 naar 100. Maar toch kijken de fans al met heimwee terug naar de RS van de vorige generatie, die zijn waarde ziet stijgen.
- 2019 Welkom Clio nummer 5.
De tweede generatie van de Clio werd in 1998 voorgesteld.
In 2005 is het de beurt aan de derde generatie van de Clio, die in 2006 wordt uitgeroepen tot Auto van het Jaar. Het is de tweede keer dat de Renault Clio deze trofee wint. In 1991 was de eerste generatie aan het feest.
De Clio van de vierde generatie is officieel de langste en de zwaarste.
Na vijftien miljoen gebouwde exemplaren, werd in 2019 de vijfde generatie van de Renault Clio voorgesteld.
