De Honda NSX was in 1990 de knuppel in het hoenderhok die de Duitse en Italiaanse kippen verschrikt deed opstuiven. De Japanse ingenieurs waren er van overtuigd dat hun auto beter was dan de Ferrari’s en de Porsches van die tijd. Niet onterecht, maar toch kende de NSX niet het succes dat hij verdiende.
by Honda
De voorstelling van de Honda NSX in Daun in het Eifel-gebergte zal me altijd bijblijven. Vier journalisten die omsingeld door een leger Japanse ingenieurs een tot in de kleinste details uitgewerkte technische briefing moesten uitzitten. Boeiend omdat het om een tot de verbeelding sprekende auto ging, waarmee ik liefst zo ver en zo snel mogelijk wilde gaan rijden. Maar ook langdradig omdat het een ijskoude opsomming van kwaliteiten en motiveringen betrof.
Tegelijk was het een beetje grappig omdat ‘better than Ferrari and Carrera’ als een stopwoord het betoog lardeerde. Maar het was de Honda-ingenieurs bloedige ernst. Zij hadden net een auto gemaakt die de Europese toppers een poepje zou laten ruiken. Op papier waren we alleszins overtuigd. Tot de auto eindelijk werd voorgereden. Als ik eerlijk ben, echt mooi vond ik hem niet. Het was zeker geen ‘coup de foudre’.
by Honda
by Honda
Net als de hele uitlag straalde de auto geen passie uit. Of om het anders te zeggen, de ‘seks’ was ver te zoeken. Mochten er ijspegels aan de uitlaat gehangen hebben, ik zou het begrepen hebben. En dan kwam de vraag die je op zulke momenten vreest. Hoe ik de auto vond? Ik denk dat er iets volgde als interessant en indrukwekkend, maar ik kon het niet laten om een opmerking te maken over het formaat van de velgen. En dat had ik beter niet gedaan.
Wat volgde was een hele uitleg dat, omdat de NSX lichter was dan zijn concurrenten, hij geen grotere remmen nodig had. En dat er bijgevolg geen grotere wielen nodig waren. Die zouden alleen maar het niet afgeveerde gewicht vergroten, wat zijn gevolgen zou hebben voor het rijgedrag. De opmerking dat de meest gekochte optie bij Porsche op dat moment de 17-duimsvelgen waren, werd niet niet weggehoond. Ik zou de dag nadien wel merken wat ze bedoelden.
by Honda
Eerlijk? Mijn eerste testrit met de Honda NSX was een openbaring. Zo precies, zo lichtvoetig en met een mate van comfort die ongezien was voor dit soort auto’s. In vergelijking met deze Honda was een Ferrari een vrachtwagen. Niet dat de NSX een doetje was. Dankzij het geniale VTEC-systeem werd Doctor Jekyll vanaf een bepaald toerental Mr. Hyde.
En het weggedrag was in één woord verbluffend. Meegaand, maar vanaf een bepaald niveau uitdagend. Maar nooit was er het gevoel dat deze auto je een loer wilde draaien. Ook de afwerking was onberispelijk, maar helaas zag de cockpit er een beetje ‘cheap’ uit. Ook hier was de emotie ver te zoeken. Maar nog eens, daar ging het de Japanners niet om.
Dat wij niet de enigen waren die onder de indruk waren, werd enkele weken later duidelijk. Op de redactie dwarrelde een uitnodiging binnen voor een workshop bij Porsche in Weissach. Om ons te overtuigen van de kwaliteiten van de remmen van Porsche. Een dag vol zwevende zadels, warmtegeleiding, contactoppervlak en noem maar op. Met als klap op de vuurpijl een vergelijkende test. Twee 911’s Carrera 2 zouden tien ronden op Weissach rijden en elke ronde eindigen met een noodstop. Eén auto was uitgerust met de Porsche-remmen, de andere met die van een niet nader genoemde concurrent.
Het resultaat was voorspelbaar. Vanaf de derde noodstop had de auto met de ‘vreemde’ remmen steeds meer meters nodig op gestopt te geraken. Op het einde waren het zelfs verschillende wagenlengtes meer, met als orgelpunt een bijna letterlijke klap op de vuurpijl. Ik denk dat het bij de achtste rembeurt was dat er uit de velgen van de auto met de remmen van de concurrentie een gigantische steekvlam sloeg.
En toen kwam het. Hoewel er met geen woord over de concurrent werd gerept, werden we uitgenodigd om de auto’s van kortbij te gaan bekijken. En ja hoor, lang duurde het niet vooraleer het duidelijk was dat Porsche schrik had van de NSX. Want op de remklauwen waren de drie letters NSX duidelijk te lezen. Een lage streek van Porsche, ook al omdat een Carrera 2 zwaarder was dan de NSX.
Ferrari hield zich gedeisd, maar achteraf gaven ook de Italianen toe dat de Japanse sportwagen hen had wakker geschud.
Helaas voor Honda kreeg de NSX niet de erkenning die de auto verdiende. Tenzij bij een net iets te select clubje dat meer waarde hechtte aan de kwaliteiten van de auto dan aan zijn imago en/of uitstraling. Of zoals én van hen me ooit zei : “Sinds ik met de NSX heb gereden, heb ik gemerkt dat met een sportwagen rijden geen beproeving hoeft te zijn.”
