DE OPEL MANTA IS VIJFTIG GEWORDEN. MET ZIJN ELEGANTE COUPE WILDE OPEL DE FORD CAPRI VAN ANTWOORD DIENEN. EEN ANTWOORD DAT ER ZEER SNEL MOEST KOMEN.
Het moest allemaal snel gaan. Toen Ford in januari 1969 op het autosalon van Brussel de Capri voorstelde, gingen in Rüsselsheim bij Opel alle alarmbellen tegelijk af. Opel moest en zou een concurrent voor de immens populaire Ford in zijn gamma hebben. En liefst zo snel mogelijk!
Even werd aan de Olympia Coupé gedacht, de luxueuze versie van de Kadett, maar die was te klein om het tegen de Capri op te nemen. Maar al gauw viel het oog op ‘Projekt 1450’ het prototype van een nieuwe middenklassenauto, die in het najaar van 1970 op de markt moest komen. Meteen werd beslist dat de nog te ontwerpen coupé voorrang kreeg. Zo gebeurde het dat de Opel Manta in september 1970 werd voorgesteld en de Ascona in november.
Voor het zover was, moest de auto nog getekend. Die hete aardappel werd doorgeschoven naar George Gallion, die van zijn baas Charles ‘Chuck’ Jordan de volgende opdracht meekreeg: “Ik vertrek nu met vakantie. Wanneer ik terugkom wil ik dat er een ontwerp klaar is. Anders zwaait er wat!”
Het elegante profiel van de Manta verraadt gelukkig geen hoogdringendheid. Toch was het zo dat er, omdat de klok steeds ongeduldiger begon te tikken, naar snelle oplossingen werd gezocht. Zo werden de dubbele koplampen uit de Olympia gevezen en de achterlichten van de GT gepikt. En zeg nu zelf, staan ze de Manta niet uitstekend?
Namen van dieren waren populair in die tijd. De eerste keer dat de naam Manta opdook, was in 1951, toen een conceptauto van Studebaker Manta Ray werd gedoopt. In 1965 zou General Motors dezelfde naam gebruiken voor een stijlstudie van de Corvette, die ook wel Mako Shark II werd genoemd. De eerste Mako Shark dateerde van 1961. De naam vond zijn oorsprong in de fascinatie van designer Bill Mitchell voor haaien.
Volgens de overlevering had George Gallion een briljant idee. Om een correct Manta-logo te kunnen ontwerpen, stelde hij voor om het dier in zijn natuurlijke habitat te gaan bestuderen. Maar zijn oversten stuurden hem naar Parijs, om bij oceaanvorser Jacques Cousteau in het archief te gaan rommelen. Dat ging niet alleen sneller, maar was ook nog eens een pak goedkoper.
Onder het slanke koetswerk schuilde ook beproefde mechaniek. Bij de lancering van de Manta was er keuze uit drie motoren: de 1600 N met 68 pk, die aan bepaalde markten was voorbehouden, de 1600 S met 80 pk en de 1900 S met 90 pk. Wie geen zin had om te schakelen, kon kiezen voor een drietrapsautomaat, een optie waarvoor je toen 12.500 frank (310 euro) extra mocht ophoesten. Net als de Capri deed de Manta een beroep op een starre achteras, maar wel eentje met schroefveren, torsiearmen en een stabilisator.
‘Capri c’est fini’, zongen de Opel-verkopers in koor, toen in januari 1971 op het autosalon van Brussel het doek van de Manta werd getrokken. Nu, zo’n vaart zou het niet lopen, herinner je de verkoopcijfers, maar het illustreerde wel hun geloof in de auto. Over muziek gesproken, in Nederland stuntte de Opel-invoerder door, ongetwijfeld dankzij een gepaste financiële bijdrage, de succesformatie Earth & Fire ervan te overtuigen om de tekst van hun nieuwste hit ‘Wild and Exciting’ aan te passen en er ‘Manta … Wild and Exciting’ van te maken. Een vondst, want wie kon toen weerstaan aan de lokroep Jerney Kaagman, de bloedmooie frontvrouw? https://youtu.be/7_hJlBfOqc8
De verkoopcijfers zeggen voldoende. Twee jaar na zijn lancering waren er al 400.000 Capri’s verkocht. In zijn eerste productiejaar reder er 56.200 Manta’s de toonzalen uit. Om een en ander in een juist perspectief te plaatsen, twee jaar na zijn lancering waren er al 400.000 Capri’s verkocht. In 1975, wanneer hij werd vervangen door de Manta B, tikte de eerste Manta af op 498.557 exemplaren. De Opel Manta zwaaide in 1988 af. Het laatste exemplaar van de Manta B liep in Antwerpen van de band. In totaal werden er iets meer dan 1 miljoen Manta’s gebouwd, een aantal dat netjes werd verdeeld tussen de twee generaties.
