1970 IS EEN BOERENJAAR VOOR PORSCHE. HET WINT DE RALLY VAN MONTE CARLO, DOMINEERT HET WERELDKAMPIOENSCHAP VOOR SPORTWAGENS, WINT VOOR HET EERST DE 24 UREN VAN LE MANS EN PALMT HET HELE PODIUM VAN DE MARATHON DE LA ROUTE IN MET DE 914/6, DE AUTO DIE OOK DE VOLKSWAGEN-PORSCHE WERD GENOEMD.
Het is de Zweed Björn Waldegaard die het succesjaar van Porsche op gang schiet met een tweede opeenvolgende overwinning in de Rally van Monte Carlo. Kort daarop wint hij ook nog eens zijn thuisrally en de Oostenrijkse Alpenrally. Dat volstaat om Porsche aan het einde van het jaar de constructeurstitel te schenken. De rijderstitel ontglipt Waldegaard, die is voor Alpine-coureur Jean-Claude Andruet.
Waldegaard, nog steeds onder contract bij Porsche, hoopt in 1971 op een hattrick, maar Porsche heeft om commerciële redenen beslist om de Monte Carlo niet met de 911 maar met de 914/6 te rijden. En die was geen partij voor de Alpine A110. Waldegaard-Thorszelius werden derde achter de Alpines van Andersson-Stone en Thérier-Callewaert.
Op de onderstaande foto met centraal de breed lachende Waldegaard, zijn de drie auto’s die in Monte Carlo reden verborgen achter een tot servicewagen gedegradeerde 911.
Intussen is ook het wereldkampioenschap voor sportwagens op gang geschoten, met een klinkende overwinning voor Porsche in de 24 uren van Daytona. Het is de door John Wyer Automotive ingezette 917 van Pedro Rodriguez, Leo Kinnunen en Brian Redman die wint.
En dat Porsche domineert. Het wint dat jaar negen van de tien wedstrijden. Alleen in de 12 uren van Sebring moet het de overwinning laten aan de Ferrari van Ignazio Giunti, Nino Vaccarella en Mario Andretti. Porsche wint en passant ook voor het eerst de 24 uren van Le Mans, hier is de rood-witte 917 van Porsche Salzburg met aan het stuur Hans Hermann en Richard Attwood aan het feest, en sluit het jaar af met de wereldtitel voor constructeurs.
Het tweede model
In 1969 had Porsche een tweede model gelanceerd, dat als een instapmodel werd voorgesteld. Natuurlijk trokken de echte Porsche-fans (lees 911-fans) hun neus op voor deze Volkswagen-Porsche. Zeker de viercilinder was volgens de die-hards de naam Porsche onwaardig. En zelfs de 914/6 met zijn 110 pk sterke 2-liter zescilinder werd door velen met de nek aangekeken.
Om de sportieve kwaliteiten van de 914/6 te onderstrepen werd een team van drie auto’s naar de Marathon de la Route gestuurd, die van 19 tot 23 augustus werd gereden. De Marathon de la Route, een uithoudingsrace van 86 uren op de Nürburgring, was de opvolger van Luik-Rome-Luik en Luik-Sofia-Luik. Alleen, door zijn ingewikkelde reglement en het feit dat de rally een uithoudingswedstrijd op circuit was geworden, had het evenement veel van zijn pluimen verloren.
Porsche was dat jaar, naast British Leyland Motor Company dat een Mini Cooper en een Rover V8 inzette, de enige constructeur aan de start. Na een door ‘Rennleiter’ Rico Steinemann welhaast perfect gedirigeerde race, palmde Porsche het hele podium in.
Winnaar werd de 914/6 van Gérard Larrousse-Claude Haldi-Helmut Marko, voor die van Wildegaard-Andersson-Chasseuil en Ballot Lena-Steckkönig-Koob. De eerste niet-Porsche was een BMW 2002 die op 31 ronden van de winnaar eindigde.
Het Italiaanse alternatief
In 1970 stelde Ital Design op het autosalon van Turijn deze, op de Porsche 914/6 gebaseerde, Tapiro voor. Een bloedmooie auto waarvan er slechts één exemplaar werd gemaakt. een exemplaar dat werd verkocht aan een verzamelaar, die er ergens in de jaren ’80 een zwaar ongeval mee had, waarin de auto volledig uitbrandde.
