Hij zit afgeladen vol met elektronische rijhulpsystemen en zijn snelheid is beperkt tot 180 km/u. Bovendien haalt hij hybride kracht uit de combinatie van een viercilinder en een elektrische motor. En toch kan de Volvo XC90 T8 ons nog bekoren. Waarom? Hierom!
Nephybride, ik kan het woord niet horen. Tenminste niet in de context waarin het vandaag wordt gebruikt, zijnde een fiscale context. Het komt hierop neer dat een wiskundige formule beslist of je auto een hybride dan wel een nephybride is, waarop je in het laatste geval een fiscale bastonnade krijgt. Koop een Porsche Cayenne hybride en je weet meteen waarover ik het heb. Want helaas volstaat zijn elektrische capaciteit niet om als hybride voor vol aanzien te worden. Met niet onaanzienlijke gevolgen voor de belasting op inverkeerstelling, verkeersbelasting en voordeel aller aard.
De BMW X5 is volgens de fiscus dan weer wel een volwaardige hybride, wat hem een fiscale knuffel oplevert. Dus wie zich een schone BMW X5 hybride koopt, maar het vertikt om de batterij op te laden, of ervoor kiest om dit rijdend te doen, wat een aanzienlijk meerverbruik aan fossiele brandstof betekent, wordt door de fiscus als redder van het milieu omhelsd. Maar wie zijn smerige Porsche Cayenne hybride oordeelkundig gebruikt, met de regelmaat van een Zaanse klok de batterij oplaadt en zo veel mogelijk elektrisch probeert te rijden, die betaalt! Want we hebben het hier van ambtswege over een nephybride. Een nephybridekoper of -rijder zou in deze een correctere omschrijving zijn. Want het ligt minder aan de auto dan aan het mannetje of het vrouwtje dat ermee rijdt. Wat me eraan doet denken, is een elektrische auto die stroom tankt afkomstig van bruinkoolcentrales dan ook niet een soort van nepstekkerauto?
Wat mij vooral stoort aan het woord nephybride is de zweem van fraude die rond het woord hangt. Want wie zo’n auto koopt is er alleen maar op uit om ons te bestelen door onterechte fiscale voordelen op te eisen. Voor mij bestaat een nephybride niet. Tenzij een Dodge Ram met op de achterklep een bij Auto5 gekocht hybride-logo. Die is net zo nep als de – ik zeg maar wat – Opel Manta B met op het kofferdeksel zes copulerende konijntjes met als onderschrift sex cilinder. Die is ook nep! Wie dit op zijn auto plakt, heeft geen seks. Maar dit terzijde.
Deze hele heisa zal Volvo intussen feestelijk aan de reet roesten, want nadat de batterij werd vergroot, staat de XC90 ook gecatalogeerd als een echte plug-inhybride. Met als gevolg dat de fiscale kippen hem vandaag in de mond vliegen. Een mooie incentive voor wie overweegt om er eentje te kopen. Niet twijfelen dus, doen! Want die XC90 is bovendien een bijzonder fijne auto. Een Range Rover voor beginners, wat als een compliment is bedoeld.
Je moet weten dat ik een fan ben van de Range Rover, die bovendien dit jaar zijn vijftigste verjaardag viert. En dan bedoel ik de echte Range Rover, de vorstelijke Range Rover, de Bentley Bentayga of Rolls-Royce Cullinan voor mensen met toch nog een vermoeden van smaak. De superterreinwagen waarmee je nooit de woestijn zal doorkruisen of wieldiep door de modder zal ploeteren, maar die het wel kan. Echt waar!
Maar goed, het gaat hier over de Volvo XC90, meer bepaald de T8, die een 2-liter benzinemotor combineert met een elektromotor en zo 392 pk over de vier wielen verspreidt. Een auto die je een habbekrats aan BIV of verkeersbelasting kost. Tel uit je winst! Maar kijk ook even naar het prijskaartje van de auto. Want 84.440 euro voor een XC90 T8, da’s geen kattenpis. Hoewel, wanneer je hem vergelijkt met een Range Rover?
Wat me zo aanspreekt in de Volvo XC90 is zijn design, geen poespas en trouvailles maar rechttoe rechtaan. Een misschien wat onderkoeld design, maar het werkt wel. Hier staat een stoere auto, maar geen patserbak. Een design dat wordt volgehouden aan de binnenkant. Niet echt minimalistisch, maar toch rustgevend. Scandinavisch, zeg maar én met zowat het beste meubilair dat je in een auto kunt vinden. Pure klasse. Bovendien blijft de XC90 een echte zevenzitter, wat al wel eens praktisch kan zijn. Of het een knipoog is naar Mjölnir, de hamer van Thor die je in de dagrijlichten moet herkennen, weet ik niet met zekerheid. Maar tot het takenpakket van deze god behoort onder andere vruchtbaarheid. Maar dit alweer geheel terzijde.
Jammer dat Volvo meent de wereld te moeten verbeteren, onder andere door de topsnelheid van zijn auto’s te beperken tot 180 km/u. Da’s rap genoeg, kan je denken. Maar wat wanneer je op een Duitse Autobahn rijdt? “Vader, waarom rijden wij zo traag? Omdat voor ons een Volvo rijdt, jongen!” Maar dat is niet het enige. Wat echt stoort zijn de bij momenten echt opdringerige rijhulpsystemen met als ronduit gevaarlijke uitschieter de rij-assistent die deels autonoom rijden toelaat. Gevaarlijk, want een open uitnodiging om letterlijk en figuurlijk in te dommelen.
Het zou flauw zijn om alleen Volvo hierop af te rekenen, het is de tol die we betalen om onze veiligheid te blijven garanderen op een weg waar chauffeurs steeds minder met het verkeer bezig zijn. Of wil het merk op deze manier compenseren dat de bediening van het infotainmentsysteem net iets te gecompliceerd is om intuïtief te zijn en bijgevolg net iets te veel aandacht opeist?
Ach, die 180 km/u daar kunnen we toch best mee leven. De Volvo XC90 is immers geen auto die aanmoedigt tot snel rijden. In een Volvo XC90 geniet je van het comfort. Van de stilte, van de luchtvering die de weg voor je wielen strijkt, van de naadloze passages in de versnellingsbak, waarbij het lijkt alsof de mechaniek haar uiterste best doet om de chauffeur niet te storen. De keerzijde van deze medaille is wel dat het meer en meer lijkt alsof de auto het van de chauffeur wil overnemen. En dan zijn we terug bij het vorige punt.
De afrekening
- Aan de Volvo XC90 T8 hangt een stevig prijskaartje. 84.440 voor de instapversie, die Inscription Expression heet.
- Verder is er nog keuze uit de Inscription- en de R-Design-uitvoering.
- Alternatieven zijn de zogenaamde milde hybriden, zeg maar de benzine- en de dieselmotoren: allemaal 2-liters met respectievelijk 250 en 300 pk voor de B5 en B6 en 235 pk voor de B5 diesel.
- De T8 produceert afhankelijk van het uitrustingsniveau van 47 tot 52 g/km CO2, volgens de nog tot eind 2020 geldende NEDC-norm. Daarna neemt WLTP het over en dat levert een C02-uitstoot van 57 tot 76 g/km op.
Masta-approved? 7,0/10
Dat deze XC90 T8 geen echte driver’s car is, daar zullen weinig kopers van wakker liggen. Deze auto koop je voor het comfort en voor de ruimte, meer bepaald voor de zeven zitplaatsen. Voor iets meer fun to drive kan je bij Volvo bij andere modellen terecht.
