DE ASTON MARTIN VANTAGE F1 EDITION IS EEN DOORSLAGJE VAN DE DIENSTWAGEN VAN BERND MAYLÄNDER. MAAR IS HIJ OOK TE GENIETEN ZONDER EEN ROEDEL OPDRINGERIGE F1-BOLIDES AAN DE ACHTERBUMPER?
De Vantage F1 Edition is een doorslagje van de auto die sinds begin dit jaar als pacecar in de Formule 1 fungeert, vanaf nu een duobaan die beurtelings door Aston Martin en Mercedes wordt ingevuld. Zo kan vaste pacecarrijder Bernd Mayländer ook eens van dienstwagen wisselen. Het enige verschil is dat Mayländer en zijn bijrijder met zespuntsharnasgordels in FIA-gekeurde kuipstoelen vastgesnoerd zitten. In de straatversie heb je goed zittende en perfect steunende sportstoelen en gewone driepuntsgordels. Wat misschien iets minder extreem, maar zeker veel comfortabeler is.
Eens ik bij Aston Martin op de stoep sta, brengt de wachtende F1 Edition me meteen in de juiste stemming. Hiervoor zorgen de aerodynamische addenda met de ruim bemeten achtervleugel als uithangbord. Maar er is meer aan de hand. Vooraan werd een efficiëntere splitter gemonteerd met extra vinnen om de neus verder tegen de grond te drukken en om samen met de bijgewerkte bodemplaat de luchtstroom onder de auto te fatsoeneren. Op die manier genereert de F1 Edition zelfs met een onveranderde diffuser aan topsnelheid 200 kilogram meer neerwaartse druk dan de niet bevleugelde Vantage. Andere details zijn de hertekende grille, die de F1 Edition een eigen smoel geeft en de motorkap met de luchtuitlaten in, die van de Vantage GT4 racewagen is gepikt. Een functionele ingreep met als doel de warmtehuishouding onder de motorkap te verbeteren, zodat de pacecar na een ronde op volle snelheid geen behoefte heeft aan een afkoelingsronde vooraleer hij kan worden stilgelegd.
Hoewel de eer om pacecar te zijn de coupé te beurt valt, kon Aston Martin het niet laten om de F1 Edition in de twee versies coupé en roadster aan te bieden. En hoewel ik de coupé prefereer, krijg ik de sleutel van de roadster toegeschoven. De coupé is helaas opgeëist door een Zwitserse collega die net iets vroeger was. Wat niet wil zeggen dat ik het een straf vind om met de roadster op pad te gaan. Toch niet wanneer ergens ver de zon doorheen het dreigende zwerk probeert te breken. Open die kap!
Maar hey, wat is dat nu? Bij het eerste kruispunt stuurt het GPS me naar rechts, terwijl de Nürburgring links ligt! Laat dat nu het eerste punt van kritiek zijn. Neen, niet dat het GPS me de ‘verkeerde’ richting op stuurt. Het hele systeem en de bediening wordt door Mercedes aangeleverd en is een voorbeeld van duidelijkheid en gebruiksvriendelijkheid. Laat daar vooral geen twijfel over bestaan. Maar de herkomst van het systeem iets meer camoufleren, was welkom geweest. Toch voor iemand als ik, die bij het instappen in een Aston Martin in een conservatieve, chauvinistische Brit verandert. En zo heeft deze Edition F1 naast zijn presentatiekleur Aston Martin Racing Green een tweede punt van gelijkenis met de Formule 1-auto. Die doet ook nauwelijks of geen moeite om zijn herkomst te verbergen.
Aston Martin Racing Green is niet de enige kleur van de F1 Edition, die ook in Jet Black en Lunar White verkrijgbaar is, met in elke kleur de keuze tussen glanzend en mat. Binnenin, waar Obsidian zwart leer en Phantom Grey alcantara de dienst uitmaken, kan je je onderscheiden van de anderen door de keuze van de stiksels en de accenten, waarvoor het palet vier kleuren bevat.
Van de Nürburgring weggeleid worden, is hier in deze regio geen afknapper. Integendeel, hier bieden zich zowat de mooiste wegen aan, die je als gemotiveerd en geëngageerd chauffeur kan dromen. Vergeet de door de Britten gecreëerde hype met een ronkende naam als Transfagarasan. Hier brandt de lamp. Wat de wegen door het Eifel-gebergte zo mooi maakt, is dat ze in één vloeiende beweging alle types van bochten aan elkaar rijgen en dat de staat van het wegdek, op enkele uitzonderingen na, onberispelijk is. De ideale omstandigheden om met volle teugen te genieten van het autorijden en om een ophanging, die volgens de ingenieurs werd getuned om de prestaties op de renbaan te verbeteren, naar waarde te schatten. En naar ik gehoord heb, gelden de overvloedig neergepote borden met ‘Rasen ist aus’ alleen als goedbedoelde raad voor motorrijders. Tenzij ik me schromelijk vergis. Ik zal het bij gelegenheid eens navragen. Als mijn Duits een beetje bijgeschaafd is.
Wat er ook van zij, het zal mijn rechtervoet ‘wurst’ wezen. De Vantage F1 Edition vertrekt van een van gezondheid blakende basis. Het hart is een 4.0 V8 twin turbo van AMG Mercedes-origine, die diep in de boeg tot net achter de voorwielen werd getrokken en die zijn vermogen via een transaxlegewijs tussen de achterwielen gemonteerde versnellingsbak en elektronisch gecontroleerd differentieel naar de achterwielen stuurt. Een lay-out die zorgt voor een perfecte 50/50 gewichtsverdeling. Die V8 kreeg 25 pk extra vermogen en komt zo uit op 535 pk bij 6.000 toeren. Het koppel daarentegen bleef hangen op 685 Nm, weliswaar met een geoptimaliseerd koppelverloop. Ook de werking van de achttrapsautomaat met klassieke koppelomvormer werd verfijnd. Die doet zijn werk zo vinnig en accuraat dat de grote schakelpeddels achter het stuur zo goed als onaangeroerd bleven. Wat anderzijds een beetje jammer is, want qua plaatsing en werking van de flippers kunnen veel concurrenten een lesje leren van Aston Martin.
Amper drie acceleraties volstaan om er van overtuigd te raken dat deze aangeblazen achtcilinder één brok goede wil is. Wat zich vertaalt in cijfers die mogen gezien worden. De roadster snelt in 3,7 seconden van 0 naar 100 km/u. De coupé nijpt daar nog een tiende van een seconde af. In topsnelheid is het verschil tussen de twee iets groter. De coupé haalt 314 km/u, de roadster houdt het bij 305 km/u voor bekeken. Maar iets zegt me dat het subjectieve snelheidsgevoel in de roadster net iet groter is. Wat ook niet onbelangrijk is en wat hij naar mijn smaak nog iets duidelijker mag laten horen. Het aanzwellende janken van een naar het rood snellende achtcilinder is ons nu eenmaal liever dan geprot en gepruttel bij het terugschakelen.
Nog adembenemender dan de naakte cijfers, is de manier waarop de Vantage F1 Edition zich laat sturen. Onze eerste indruk is dat er geen moeite is gespaard om de auto Ringfähig te maken. Vooraan werd de structurele stijfheid van het chassis versterkt, met het oog op een preciezer en communicatiever stuur. Nieuwe interne demperelementen zorgen op hun beurt voor een betere controle van de verticale bewegingen van het koetswerk, zelfs bij extreem in- en uitveren aan hoge snelheden. Om het geheel af te ronden brengen een grotere laterale rigiditeit en straffere achterveren de achterkant op een lijn met de voorkant. En verbeteren ze de tractie, vooral op een hobbelig wegdek. Tenslotte is de F1 Edition de eerste Vantage die 21-duimsvelgen krijgt aangemeten, die geschoeid worden met speciaal voor deze auto ontwikkelde Pirelli P Zero’s met maat 255/35 ZR21 vooraan en 295/30 ZR21 achteraan.
Het resultaat is een auto die ongeacht de omstandigheden zeer moeilijk uit zijn lood te slagen is. De voorbeeldige stabiliteit schept snel vertrouwen. Na de obligate opwarmkilometers wordt het tempo gauw opgedreven, waarbij nog maar eens wordt bevestigd dat deze auto er niet op uit is om zijn chauffeur in de billen te bijten. Of je nu voluit over een top scheurt of keihard in de remmen gaat, de Vantage F1 Edition volgt onverstoorbaar de opgelegde lijn.
Het duurt dan ook niet lang of de duimen bewegen in de richting van de op het stuur lonkende S-knoppen: rechts om de motor en de transmissie tot bekwame spoed aan te manen, links om de ophanging wat strakker op te spannen. S+ is de eerste fase in de sportieve upgrade en voor wie meer wil, wacht de T-modus. Die staat, om alle misverstanden te vermijden voor ‘track’ en niet voor ‘toerist’. En eerder aangewezen is voor gebruik op de racebaan. Net als de mogelijkheid om de stabiliteitscontrole uit te schakelen. Want bij Aston Martin betekent ‘uit’ ook echt helemaal uit.
S+ is voor ons de aangewezen modus om op de weg optimaal van de Vantage F1 Edition te genieten. De motor gaat iets ruiger klinken en het schakelen voelt en klinkt ook iets sportiever. Maar je voelt vooral het resultaat van het fijnere afstelwerk. De stabiliteit in het snelle bochtenwerk en de speelsheid in de scherpere bochten maken van deze auto een bijzonder efficiënt scheurijzer. Heerlijk hoe deze Vantage zich in de bocht laat dwingen, hoe het stuurgevoel zich progressief opbouwt en hoe de achterkant meteen reageert. Precisie is hier het codewoord, al wordt een schoonheidsfoutje haast ongemerkt met de mantel der liefde bedekt.
Bij deze rijstijl is een stel stevige remmen natuurlijk onontbeerlijk. Onze testwagen was uitgerust met de standaard stalen schijven, die we bij momenten echt tot het uiterste hebben gedwongen. Dat ging zo probleemloos dat we er niet van overtuigd zijn dat de investering van 9.863 euro in een stel carbon remmen de moeite loont. Voor intensief gebruik op het circuit ongetwijfeld wel, maar voor straatgebruik zeker niet.
.
De Afrekening
- De Aston Martin VantageF1 Edition is ondertussen uitverkocht, maar kostte in coupé-uitvoering 164.722 euro en als roadster 172.958 euro
- Volgens de WLTP-norm verbruikt deze Vantage gemiddeld 11,6 l/km, wat overeenkomt met een CO2-uitstoot van 264 g/km.
Masta-approved? 9,0/10
De Aston Martin Vantage F1 Edition bewijst dat zelfs geweldig nog net iets beter kan. Deze speciale editie van de Vantage zorgt voor net dat ietsje meer rijplezier. Maar of dat de stevige meerprijs van 12.000 euro verantwoordt, is een andere kwestie. Rationeel bekeken waarschijnlijk niet. Maar wie heeft het hier nu over rede?
Je hoeft maar enkele kilometers met deze auto te rijden en je voelt al met je ellebogen aan dat hij zijn extra troeven vooral op een circuit kan uitspelen, waar je ongestoord op zoek kan gaan naar de limieten. En die zijn door de kleine, maar niet onbelangrijke retouches wel een beetje verlegd.
