TACHTIG WAS PRACHTIG (DEEL 3)
Stapje terug
De jaren tachtig waren om verschillende redenen prachtig. De overvloed aan GTI-achtigen, of hot hatches zoals ze vandaag worden genoemd, was er één van. Een decennium eerder had Simca met de 1100 Ti al getoond hoe een doordeweekse, compacte drie- of vijfdeurs kon worden omgetoverd in iets waarvan ook de sportieve chauffeurs het op lieshoogte voelden kriebelen. Maar het was de Volkswagen Golf GTI die, op de voet gevolgd door de Renault 5 Alpine, het echte vuur aan de lont had gestoken. Er ging dan ook geen maand voorbij of er stond wel één of andere GTI voor de deur van de redactie.
In de vierkamp van toen werd de Escort vooral door zijn Franse concurrenten op een afstand gereden.
Ford wijst de weg, was ooit de slogan van het merk met het blauwe ovaal. Ook de weg die je beter niet in rijdt, zo dachten velen toen in 1981 de nieuwe, voorwielaangedreven Escort werd voorgesteld. Vooral wanneer de XR3 als opvolger van de RS 2000 werd voorgesteld. De liefhebbers van het genre moesten niet alleen hun achterwielaangedreven speelgoed inruilen voor een voortrekker, ze moesten ook nog eens vermogen inleveren. De pittigste versie van de nieuwe CVH-motor moest het stellen met 95 pk. Ford maakte dat nadien goed met nieuwe RS-modellen zoals de RS 1600i en de RS Turbo, het 130 pk sterke homologatiemodel waarvan er 5.000 werden gebouwd. Maar de magie van de RS 2000, zowel de eerste als de tweede generatie, was weg.
Esthetisch ging de nieuwe, voorwielaangedreven Escort er wel op vooruit. Zeker de XR3 zag er goed uit. Zo ook de XR3i, die in 1984 in het oktobernummer van Auto & Sport de strijd aanbond met de Fiat Ritmo 105 TC en de Franse nieuwkomers de Renault 11 Turbo en de Peugeot 205 GTI. Met deze laatste was het meteen koekenbak! En toch reed ik ’s avonds met de zwarte Ford Escort XR3i naar huis. De baas mocht eerst kiezen. En ik was al lang blij dat ik de Escort kreeg toegewezen. De Fiat Ritmo was me op iets te veel vlakken tegengevallen en de Renault 11 Turbo vond ik een ronduit lelijke auto waar ik bovendien niet goed in zat. Al had die turbo power die ik voor het eerst mocht ervaren wel iets prikkelends.
Wanneer de XR3 als opvolger van de RS 2000 werd voorgesteld, moesten de liefhebbers van het genre niet alleen hun achterwielaangedreven speelgoed inruilen voor een voortrekker, ze moesten ook nog eens vermogen inleveren.
De grootste troef van de Escort XR3i vond ik zijn interieur. Vooral dan de uitstekende sportstoelen die niet alleen voor een prima steun zorgden, maar ook een perfecte zithouding mogelijk maakten. Helaas was er dat driespakig onding, ook wel eens stuur genoemd, dat leek alsof het was ontworpen door een ballonartiest. Even overwoog ik om het klassieke sportstuur uit de Ritmo te demonteren, maar dat doe je nu eenmaal niet. Ook qua instrumentenbord was de snellere Ford niet op het niveau van zijn tegenstanders. Het was gewoon … gewoon. Niets sportiefs, wat voor de fans van de vroegere RS-modellen een bijkomende teleurstelling was.
Net zoals die prestaties. In de vierkamp van toen werd de Escort vooral door zijn Franse concurrenten op een afstand gereden. En wanneer het onderwerp sportief weggedrag werd aangesneden, was er één duidelijke winnaar: de Peugeot 205 GTI. Niet dat de XR3i een slof was, maar hij was comfortabeler afgesteld en had een toegankelijker rijgedrag dan de nerveuze Fransoos. Wat je ook als een kwaliteit kon zien, iets wat ook door onze weggedrag-expert van toen Mike Van Hooydonk werd onderlijnd.
De RS Turbo stak de Escort III de nodige peper in de kont. Maar de magie van de RS 2000 was weg.
Voor de fans van de RS 2000 was overstappen in de XR3 een stap terug.
Het verdict
Dat ik nog steeds niet overloop van enthousiasme wanneer het de Ford Escort XR3i betreft, wil niet zeggen dat ik hem toen voor de deur alleen maar mooi heb laten staan wezen. Integendeel, ik heb er meer dan de nodige kilometers mee afgemaald. En er nog van genoten ook. Maar op een andere manier dan ik van een RS 2000 – en dan vooral de MK1 – genoot. Dat was een echte sportieve auto. De XR3i was eerder een sportieve kilometervreter.
De Ford Escort XR3i kostte in 1984 409.664 frank, wat vandaag om en bij de € 20.000 zou zijn. Vandaag vind je al een goed exemplaar voor om en bij de € 8.000. Maar uitschieters zijn er altijd. Op Mobile staat er eentje die € 20.000 moet kosten. En dan moet je er ook nog eens helemaal naar Denemarken voor rijden.
© Text by Iwan Kneuts. All pictures by Ford & Newspress.
