TACHTIG WAS PRACHTIG (DEEL 2)
Sportief met 90 pk
Van de Talbot Samba Rallye overstappen in de Opel Kadett 1.6i SR was als een upgrade van tweede klas in een oud treinstel naar eerste. Het eerste wat opviel, waren de Recaro-sportstoelen die ik eerder in duurdere auto’s verwachtte dan in deze nog redelijk geprijsde hot hatch. Ik zeg bewust hot, want in mijn referentiekader van toen was 90 pk een hele hap. Het stopte niet bij de stoelen, want ook het dashboard zag er aantrekkelijker uit met een netjes ingedeeld, volledig instrumentarium met twee grote, ronde klokken met daartussen vier metertjes: benzinevolume, temperatuur, laadstroom en oliedruk. Onmisbaar in een auto met een sportieve inborst.
In zijn burgerlijke outfit kwam de eerste Kadett met voorwielaandrijving een beetje bleek voor de dag. Een auto van dertien in een dozijn: absoluut niet lelijk, maar ook geen oogverblindende schoonheid. Wat vaak, zoals in het geval van deze Kadett, het geheim van het succes is. Maar beroerd door de SR-toverstok stond er plots een andere auto met zwarte wielkastverbreders, zijschorten, lichtmetalen velgen met laagprofielbanden en een spoiler vooraan en achteraan op het dak. Met als toemaatje in de carrosseriekleur geschilderde sportspiegels en een stel verstralers.
De Kadett lustte bij sportief gebruik vlot 13 l/100 km. Met een tank van 42 liter goed voor een autonomie van net iets meer dan 300 kilometer.
Het was een auto waarmee ik maar één ding wilde doen: instappen en zo veel mogelijk mee rijden. Maar eerst moest er getankt worden. Ik leerde die dag één van de ongeschreven regels van de redactie kennen: als je een testwagen doorgeeft aan een collega, zorg er dan voor dat er nog zo weinig mogelijk benzine in zit. Bij voorkeur net genoeg om aan het dichtstbijzijnde benzinestation te geraken. Maar zeker niet verder. Het doorgeven van de Talbot Samba Rallye met een quasi volle tank werd me net niet als professionele fout aangewreven. Maar, dit geheel terzijde.
Het belangrijkste was dat de Kadett 1.6i SR vier dagen lang de mijne was. Wat me wel wat gekost heeft aan benzine, want de Kadett lustte bij sportief verbruik vlot 13 l/100 km. Met een tank van 42 liter goed voor een autonomie van net iets meer dan 300 kilometer. Probeer met die actieradius vandaag maar eens een elektrische auto te verkopen! Een bedenking die niemand zich toen maakte, want de elektrische auto dat was de Jamais Contente waarmee Camille Jénatzy als eerste sneller dan 100 km/u reed. En laat dat dan de eerste en de laatste keer zijn dat we het in deze reeks over de elektrische auto hebben.
Net voor het wegrijden uit Landen, waar dat weekend de Haspengouw Rally gepland was, was ons uit goede bron verteld dat de politie een indrukwekkend aantal radars op het parcours zou plaatsen om overtreders te vangen. Ik interpreteerde dat als blijf weg uit de buurt van Landen en laat je elders maar eens goed gaan. Wat ik dan ook deed. In plaats van dat weekend achter mijn bureau te kruipen en te blokken voor de op til zijnde examens, ik studeerde op dat moment nog, concentreerde ik me op het rijden met de sportieve Kadett. Eerst richting Francorchamps en omstreken, daarna richting West-Vlaanderen om het parcours van de 24 uur van Ieper te gaan ‘verkennen’. Met uiteraard ook nog een nachtelijke passage in Gerhagen, de snelste en leukste verbinding tussen het ouderlijk huis van Patrick Snijers en Café Bij Too. De ‘kenners’ weten meteen waarover ik het heb.
Ik maakte dat weekend ook kennis met het verschil tussen de Franse en de Duitse aanpak. Terugdenkend aan mijn eerste auto, de Simca 1100, miste de Kadett dat speelse karakter in het bochtenwerk.
Met mijn toen nog beperkt referentiekader vond ik de SR een fantastische auto. Een beetje sloom vergeleken met de Talbot Samba Rallye, maar vanwege totaal geen comfort in de Franse ‘razende koekendoos’ wel superieur in de verhouding comfort/sportief wegplezier. Een eerste reden voor die relatieve sloomheid was dat de 90 pk van de 1.598 cc grote Opel-motor een goede 100 kilogram meer moesten meesleuren dan die van de Talbot. 895 kilogram om precies te zijn wat neerkwam op 9,9 kg/pk. De tweede reden was de versnellingsbak. Gezien de roeping van de auto had Opel voor relatief lange overbrengingsverhoudingen en een lange eindoverbrenging gekozen. Prima voor het dagelijkse gebruik, maar een domper op de feestvreugde op de wegen waar je het verschil kan maken.
Jammer, want voor het overige deed de Kadett SR zijn uiterste best om het me naar mijn zin te maken. Ik maakte dat weekend ook kennis met het verschil tussen de Franse en de Duitse aanpak. Terugdenkend aan mijn eerste auto, de Simca 1100, miste de Kadett dat speelse karakter in het bochtenwerk. Efficiënt, dat wel. Maar nauwelijks gevoelig voor een lastwissel, wat natuurlijk wel veel veiliger was. Maar toch een gemis voor de sportieve chauffeur waarvoor deze auto toch bedoeld was. Later, wanneer de Kadett krachtiger werd, zouden we de sportievere Opels er van langs geven omdat hun voortrein niet voldeed voor het sportievere werk. Iets waaraan mits wat aanpassingen aan de ophanging snel was verholpen, vertelden de meeste serieuze Opel-tuners me later.
Een overzichtelijk en compleet dashboard.
De Recaro-sportstoelen zorgden voor een ongekende luxe.
Het verdict
De Opel Kadert 1.6i SR kostte in 1983 274.000 Belgische frank. Dat komt omgerekend naar euro en rekening houdend met de evolutie van de prijzen vandaag neer op ongeveer € 16.129. Daarvoor heb je, om bij Opel te blijven, vandaag nog geen basisversie van de Corsa voor. En om met verhoudingen te eindigen. De enige die niet onder de indruk was van de Kadett was mijn toenmalige vriendin. Die vond het erg dat ik het hele weekend geen cursus had opengedaan. En vond het vooral niet kunnen dat ik ook mijn vrije tijd grotendeels achter het stuur van deze auto had doorgebracht. Al vond ze het wel een verademing dat ze zich niet in de lage kuipstoelen van mijn Mini moest laten zakken, maar gewoon in een auto kon stappen.
© Text by Iwan Kneuts. All pictures by Opel.
