VANDAAG IN DE AUTOGESCHIEDENIS

 17 MEI 1971. OP DE HOCKENHEIMRING BEGINT EEN OPEL ELEKTRO GT AAN EEN REEKS RECORDPOGINGEN. EEN DAG LATER HEEFT DE ELEKTRISCH AANGEDREVEN GT ZES WERELDRECORDS OP ZIJN NAAM STAAN.

17 mei 1971. Opel trekt met een elektrisch aangedreven GT naar Hockenheim met de bedoeling een aantal snelheidsrecords te vestigen. Initiatiefnemer is Georg von Opel, de kleinzoon van Opel oprichter Adam Opel, een succesvolle zakenman en een atleet van wereldklasse. Met zijn recordpogingen zette Georg von Opel een familietraditie verder. Zijn neef “Raketen-Fritz” (raketman Fritz) die op 23 mei 1928 op de Avis-Ring in Berlijn  met zijn raketwagen RAK 2 een topsnelheid van 238 km/u behaalde.

De  Opel Elektro GT was uitgerust met twee Bosch DC-elektromotoren die samen 88 kW (120 pk) continu vermogen en een piekvermogen van 118 kW (160 pk) produceerden.

Varta zorgde voor de vier nikkel-cadmiumbatterijen die naast en achter de bestuurder waren geïnstalleerd. De batterijen met 280 wogen 590 kg, wat het gewicht van de Opel GT, die in zijn normale versie 960 kg woog, op 1.550 kg bracht.  Dat was ongeveer even zwaar als een Opel Diplomat B.

Voor de recordpoging op lange afstand waren zelfs driehonderdzestig cellen nodig, waardoor het gewicht van de batterij opliep tot 740 kg. Met in totaal 1.700 kg op de weegschaal woog de GT toen hetzelfde als een Opel Blitz truck met korte wielbasis. Het extra gewicht vereiste hardere veren en Continental ontwikkelde speciale hogedrukbanden die de rolwrijving tot een minimum beperken.

Aanpassingen aan de carrosserie omvatten het sluiten van alle luchtinlaten en -uitlaten aan de voorkant, een ‘platte’ motorkap zonder de karakteristieke uitstulping van de productie-GT voor de carburateur, het verwijderen van bumpers, spiegels en deurgrepen, evenals het volledig strippen van de motor en passagierscompartimenten.

Een elektronisch beheersysteem zat in de kofferbak en, uniek voor een GT, had de achterkant van de auto een grote spoiler. De achterlichten werden verwijderd en de gaten die ze achterlieten, werden eenvoudigweg afgedekt. Een warmtewisselaar verving de geluiddemper van het uitlaatsysteem.

Een conventionele auto-accu, die de elektriciteit voor de elektronica leverde, zat vooraan in het motorcompartiment waar de elektromotoren de benzinemotor verving. De batterijen (meestal te vinden in straaljagers), gemonteerd in speciale rekken, namen alle ruimte naast en achter de bestuurder in beslag, waardoor er net genoeg ruimte overbleef om op een normale stoel te zitten.

Achter het stuur van de “Elektro GT” vestigde Georg von Opel op 17 mei 1971 vier nieuwe wereldrecords voor elektrisch aangedreven auto’s.

Delage energiecapaciteit van de Ni-Cd-batterijen verhinderde echter een nieuw wereldrecord, dat van 100 kilometer aan een constante snelheid van 100 km/u. Na 44 kilometer viel de Opel Elektro GT stil.

DE RECORDS

Georg von Opel.